ارائه مدلی جهت پیش بینی بحران مالی در شرکتهای ایرانی

با توجه به اینکه نه تنها مدیران به دلیل تصمیم گیری در ارتباط با اتخاذ شیوه های مختلف مدیریت علاقه مند میباشند که بتوانند تا حدودی بروز یا عدم بروز بحران مالی را در سازمان تحت مدیریت خود پیش بینی نمایند، بلکه سرمایه گذاران، ارگانهای مختلف دولتی ار قبیل اداره مالیات، بیمه و ... نیز مایل هستند تا بدانند وضعیت مالی شرکت در آینده چه روندی را خواهد داشت. لذا در این تحقیق سعی شده است که با استفاده از روش های آماری چند متغیره، مدلی را جهت پیش بینی وقوع بحران مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار ارائه داد. با مطالعه تحقیقات انجام شده در گذشته، چه توسط محققین و چه توسط دانشجویانی که قصد تهیه پایان نامه داشته اند، و نظر اکثر کارشناسان مالی، ابتدا به دنبال اثبات این موضوع رفتیم  که آیا نسبتهای مالی میتواند وقوع بحران، ورشکستگی یا هرگونه وخامت اوضاع مالی شرکتها را پیش بینی نماید یا نه؟ و اگر چنین است چه نسبتهای مالی با چه ضرایبی میتواند این تمیز را بین دو گروه شرکتهای دارای بحران مالی و فاقد بحران مالی مشخص نماید. در این تحقیق برای تعریف بحران مالی از سنجه Q توبین استفاده گردید، بدین مفهوم که شرکتهای دارای بحران مالی، شرکتهایی هستند که Q توبین آنها (حاصل تقسیم ارزش بازار شرکت بر ارزش جایگزینی دارایی های شرکت) کوچک تر از یک باشد و بر عکس Q توبین بالای یک نمایانگر عدم وجود بحران مالی میباشد. در نهایت، همانطور که در ادامه مقاله خواهد آمد، به سوال تحقیق مبنی بر وجود رابطه بین نسبتهای مالی و بحران مالی پاسخ مثبت داده شد و مدلی شامل پنج نسبت مالی به شرح، سود قبل از مالیات بر بدهی جاری، ارزش بازار بدهی، نرخ بازار دارایی ها، سود انباشته به کل دارایی ها و بدهی بلندمدت به دارایی به ترتیب با ضرایب 0.713، 0.93، 0.38، 3.646، و 0.22 نیز جهت تمیز دو گروه شرکت ارائه گردید.